Een tikkie toe en toen werd het een TIK.

 

Een klein rondje kan soms iets uit de hand lopen, ik dacht op en neer te gaan naar de Obdammerdijk maar daar was niemand thuis dus meteen maar verder. En wat nu, links of rechtsom ’t maakt mij niet zoveel uit het is toch mooi weer

. Ik had me voorgenomen om geen foto’s meer te maken van bloeiende bollenvelden, die zijn er weer genoeg geweest. Maar als die tulpen nou net met een molen op de achtergrond in bloei staan dan kan het niet Hollandser, waar zijn wij “beroemd” door dat zijn dus molens en bloeiende bollenvelden, dus ……..

Als ik in de buurt van Schardam kom is er een grote groep ganzen op een aantal percelen aan het foerageren en de boel vol schijten zodat er geen vee meer van kan of wil vreten. En de partij voor de dieren maar zeggen dat er niets verkeerds aan is, nou ze moesten zelf maar eens in de situatie verkeren dat het ten koste zou gaan van hun dagelijks brood dan zouden ze wel anders redeneren.

Via Hoorn weer verder langs de dijk van het Markermeer/IJsselmeer en na Enkhuizen zie weer zeilboten en zelfs 4 driemasters die meestal langer “op stal” blijven. Als ik stop voor een paar foto’s van dit soort vaartuigen valt het ook op dat het koolzaad hier weer volop in de bermen staat en dan vraag ik me gelijk af, wat is het mooiste geel, koolzaad of mijn ligfiets . De uitslag stond al ver van te voren vast.

Vlak bij Middenmeer zijn ze bezig met bermonderhoud op een nieuwe manier, een stuk van de berm wegfrezen en meteen op een kiepwagen zodat het er gelijk weer netjes uitziet. Ik kom weer heerlijk uitgewaaid thuis na 109 km want langs het water stond er toch nog een “dun windje”.

Bloemen en mozaïeken in Breezand

 

Even een kort stukje schrijven want er komen genoeg foto’s deze keer. Afgelopen weekend was in Breezand weer de jaarlijkse mozaïeken dag bij heel veel bedrijven worden mozaïeken gemaakt van actuele en minder actuele onderwerpen, maar de kleurenpracht is buiten gewoon. De eerste af slag die ik nam was meteen al raak en zo volgen er veel meer soms aan de éne kant van de weg een mozaïek en aan de andere kant een uitgestrekte bloemenpracht van percelen bloeiende tulpen.

Voor mij de mooiste die ik zag want ik heb lang niet alles gezien het topstuk
stond vandaag in het Noordhollands Dagblad maar die heb ik gemist

Bekijk ze rustig want met een paar dagen is het weer weg als je in Breezand zou komen. Dus het werd een klein rondje van zo’n 65 km meer wel erg mooi.

Twee keer mazzel op één dag.

 

Ik ben een beetje in een “hoera” stemming en daar zijn twee reden voor, op de eerste plaats omdat het dusdanig mooi weer is waardoor ik een rondje kon gaan fietsen en toen ik thuis kwam was de post geweest met twee brieven van het CBR, ik ben weer goed genoeg om weer 5 jaar te mogen autorijden. Dit had nogal wat voeten in de aarde. Met alle aanvragen enz. enz. was mijn eerste gedachte door de medicatie die ik slik sinds mijn ziekenhuis opname en alles wat daar aan vast zat met pillen slikken enz., afgelopen jaar in juni, ik zal wel naar een cardioloog moeten maar tot mijn verbazing kreeg ik een verzoek om naar een oogarts/specialist te gaan mogelijk staar en daar ben ik in augustus 2017 aan geholpen en dat terwijl bij de keuring de arts zei, die ogen zijn prima, hoe is zoiets te rijmen. Meteen gebeld en alles uitgelegd en vandaag dus het verlossende bericht, “Foutje bedankt”.

Dan het ritje van vanmorgen met de zon erbij op pad en zo was het begin van het HEM-rondje geboren, bij Middenmeer is men gestart om de toekomstige brandweer garage van geïsoleerde zijpanelen te voorzien en verder zag ik weer heel veel bloeiende percelen met tulpen en de nodige gezinsuitbreidingen in de schapenwereld en ook de nummering gaat daar door.

Als moeder nummer 60 heeft krijgen de jongen dat ook, in dit geval opgespoten door de boer.

Ook wist ik één jonge meerkoet te spotten de rest dook weg onder de overhangende berm.

Later door Hoorn even op het “Houten Hoofd” kijken waar net een boot binnen kwam en bij het verlaten zitten de “Scheepsjongens van Bontekoe” nog steeds op de kademuur.

Er werd ook een groep kinderen onder begeleiding door de stad gestuurd die een oorverdovend gejuich de lucht in schreeuwden toen ik om de hoek kwam met de Gekko Quest.

In Enkhuizen moest ik omkeren bij de brug die in onderhoud was en er niemand door kon.

Later nog wat opvallende bloemen op afstand enspeciaal onkruid in de berm langs het fietspad, verder weinig nieuws maar het was weer een feestrit van 92 km.

Toch nog even heel kort van huis.

 

Ik had me er al bij neergelegd dat de Quest vandaag niet op de straat zou komen, regen afgewisseld met regen en een harde wind, nee niet mijn weer. Maar ja, hoe langer ik zat te kijken op diverse weerstations en af en toe zon zag kon ik de verleiding niet langer weerstaan. Wel was de windkracht van 6 naar 5 gegaan dus het is acceptabel. Een klein rondje om er aan te wennen dat ik niet te lang stil kan zitten dat moet kunnen. Gelukkig moet ik niet over de Afsluitdijk want daar is het vanmorgen fout gegaan en zou de dijk tot ongeveer 15.00 uur afgesloten blijven. Via Slootdorp richting Den Oever was de keus die ik had gemaakt, even stoppen om de papieren zakdoekjes te vinden in m’n tas en toen ik daar zo “zielig” stond kwam er een mevrouw op me aflopen,

“Heb je problemen Pé” en toen herkende ik haar Tootje Boutkan de vrouw van een ex collega.

 I.v.m. hun huwelijk ben ik ooit nog eens creatief geweest, even kijken in een doosje met wat meer van die bezigheid vond ik het bedoelde stukje creativiteit. Peter kwam ook aanlopen en zo stonden we even te kletsen na   ...tig jaren. Bij Den Oever onder de A7 door naar de andere zijde waar een klein stukje water is na het fietstunneltje zag ik een paar futen bij het nest.

Door wat struiken kon ik geen foto maken van dichtbij dus eerst naar boven fietsen en toen nog eens kijken waar ze zaten. Ja, daar waren ze de éne dook meteen onder en de andere leek te gaan zitten op het nest dus ik heb maar een paar keer afgedrukt dan zie ik thuis wel en dat was een verrassing er lagen eieren in het nest wat ik nog niet had gezien, prachtige beelden.

Het verkeer werd overal omgeleid en ik ben via de haven gereden waar het water al bijzonder hoog stond, de kotters lagen aansluitend met de kade.

Vervolgens een route over Wieringen en via de fietsverbindingsbrug kwam ik weer in de polder en thuis was het net geen 40 km geweest.